16/5/11

Σατανιστική τελετή



Σ'ένα χωριό στην ορεινή Ναυπακτία υπάρχει μια ιστορία η οποία είναι ευρέως γνωστή, πόσο μάλλον και αληθινή αφού μου την έχει διηγηθεί ο αδερφός του πατέρα μου ο οποίος ζει μόνιμα εκεί και πλέον ξεχωρίζει τους μύθους από τις αλήθειες.

9/5/11

Το φάντασμα του παππού



Ο παππούς μου, ο πατέρας του μπαμπά μου, πέθανε όταν ήμουν γύρω στα 4. Εγώ τότε και να μου εξηγούσαν τι σημαίνει θάνατος, δεν θα το καταλάβαινα-μόλις είχα αρχίσει να μιλάω! Επομένως δεν μου έκαναν κανένα λόγο για το συγκεκριμένο ζήτημα, αν και εγώ ζήτησα 3-4 φορές τον παππού μου, ωστόσο μετά από λίγο το ξέχασα.

6/5/11

Ξύλο από φαντάσματα στις Σέρρες



Ένας συνάδελφός μου στη δουλειά κατάγεται από ένα χωριό των Σερρών και στις διακοπές του καλοκαιριού πήρε τη γυναίκα του να πάνε εκεί μετά από πολλά χρόνια.

Σκιά στον Κάλαμο

Η καταγωγή μου είναι από τους Αγίους Αποστόλους, ένα παραλιακό μέρος κοντά στον Κάλαμο. Χωρίς το χωριό μου να φημίζεται για τους μύθους και τις ιστορίες του, αυτή την ιστορία που θα σας πω την έχω δει.
Το 1990 περίπου μια γυναίκα γέννησε ένα παιδάκι, ένα αγοράκι. Όμως ήταν μόλις 19 εκείνη και δεν το ήθελε, έτσι το πήρε και πήγε στο βράχο ενός ξωκλησιού, την Αγία Μαρίνα, το πέταξε στη θάλασσα και πήδηξε και εκείνη με αποτέλεσμα όπως ήταν φυσικό να σκοτωθεί από τα κοφτερά βράχια. Για καλή τύχη όμως του μωρού, λόγω του ότι ήταν χειμώνας και ήταν τυλιγμένο σε κουβέρτες, πιάστηκε μια κουβέρτα σε ένα βράχο και δεν είχε την ίδια τύχη με τη μητέρα του.
Από πάνω από την εκκλησία υπάρχουν πολυκατοικίες με ενοικιαζόμενα  και μια γυναίκα από κει άκουσε το κλάμα του μωρού και πήγε και το πήρε για να μην πεθάνει και έτσι το αγοράκι σώθηκε. Από τότε όμως το βράδυ όταν ανοίγουν τα φώτα που είναι πάνω στις κολώνες για να φωτίζεται ο δρόμος, σε μια σκιά από τις κολώνες αυτές, απεικονίζεται η μορφή μιας εγκύου γυναίκας και όλοι κάνουν λόγο ότι ήταν αυτή η γυναίκα που έριξε το παιδί της από το βράχο καθώς τότε είχε τρελαθεί και τώρα επέστρεψε στον κόσμο μας γιατί το μετάνιωσε και το θέλει πίσω.
Να αναφέρω επίσης ότι την έχω δει αυτή τη σκιά και υπάρχει φωτογραφία, μόλις τη βρω θα την ανεβάσω

Πνεύμα στο ξενοδοχείο

Είχα πάει διακοπές πριν 2 χρόνια στη Θεσσαλονίκη ένα 3ήμερο με το φίλο μου και όλα κυλούσαν πολύ ήρεμα... Ηρεμία και απόλυτη χαλάρωση... Έτσι ακριβώς ήταν και το πρώτο βράδυ, όχι όμως και το δεύτερο! Ενώ κοιμόμουν νιώθω ένα σκούντηγμα και όπως είναι λογικό θεώρησα ότι με σκούντηξε ο φίλος μου. Δυστυχώς για μένα δεν ήταν αυτός... Άνοιξα τα μάτια μου και βλέπω ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου έναν άνδρα μεγάλο σε ηλικία-γύρω στα 60-70 και με κοιτούσε πολύ επίμονα! Δεν κινούταν απλώς με κοιτούσε με ένα ειρωνικό χαμόγελο... Ξύπνησα το φίλο μου και τον είδε και εκείνος και ανάψαμε το φως... έφυγε αφού μου είπε κάτι που δεν κατάλαβα τι ακριβώς γλώσσα ήταν αλλά είχαμε τρομάξει πάρα πολύ με αποτέλεσμα στη μέση της νύχτας να σηκωθούμε και να φύγουμε.

Είδα το κακό με τα μάτια μου...

Ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα έπεσα για ύπνο, ενώ η αδερφή μου ήδη κοιμόταν στο κάτω κρεβάτι. Ξαφνικά στη μέση της νύχτας και δίχως λόγο άνοιξα τα μάτια μου και ένιωθα περίεργα σαν κάτι, κάποιος να με παρακολουθεί! Φώναξα την αδερφή μου όμως κοιμόταν... και τότε τον είδα... στη γωνία στο ταβάνι ήταν ο Διάβολος και με κοιτούσε! Δεν ήταν με τη συνηθισμένη του μορφή αλλά έμοιαζε με γουρούνι και κεφάλι ανθρώπινο, όμως καταλάβαινες ότι ήταν αυτός μόνο και μόνο από τον τρόπο που με κοιτούσε... Προς στιγμή τα έχασα και δεν ήξερα τι να κάνω-να αρχίσω να φωνάζω, να καλέσω σε βοήθεια ή να ξυπνήσω την αδερφή μου? Τελικά αφού πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα αποφάσισα να παραμείνω ψύχραιμη και σηκώθηκα και άναψα το μεγάλο φως, ενώ αυτός ακόμα με κοιτούσε... φοβόμουν μήπως έμενε εκεί! Τελικά όμως, όταν άνοιξα το φως και ξανακοίταξα προς το μέρος του δεν ήταν εκεί... από τότε πάντα κοιτάω το ταβάνι πριν κοιμηθώ...

Όταν δεν σε συμπαθεί η γιαγιά σου....

Ευχαριστούμε την αναγνώστρια μας ioulia_mix_mix για την ιστορία που μας παραθέτει:



Όλοι μας θα έχουμε συζητήσει με φίλους μας ιστορίες οι οποίες μπορούν να μας ανατριχιάζουν. Για έναν περίεργο λόγο όσο και να φοβόμαστε προσεγγίζουμε μεταφυσικά θέματα όταν νυχτώνει και αντίστοιχα σε περιβάλλον που να σε προκαλεί να το συζητήσεις. Αυτό όμως που σε εξιτάρει είναι ότι όχι μόνο θα τρομάξεις τους τριγυρίσουν αλλά πόσο θα αγγίξεις τα όρια των δικών σου φόβων, που δεν αποκλείεται να γεννηθούνε εκείνη την στιγμή.
Έτσι θα σας διηγηθώ την μεταφυσική μου εμπειρία ή για εσάς την πλάνη του μυαλό σε συνάρτηση της σύμπτωση.
Αυτό το καλοκαίρι που μας πέρασε, στην πόλη της Αθήνας, μια πολύ ζεστή νύχτα όπου από την ζεστή δεν σε νοιάζει να πνιγεί ο κόσμος στο φρέον βρισκόμουνα με μια πολύ καλή μου φίλη και τον αδελφό της στο σαλόνι του σπιτιού της μπροστά από την σβηστή τηλεόραση και απέναντι από το αναμμένο σωτήριο κλιματιστικό. Στο σπίτι αυτό έμενε αυτή και τα αλλά 2 αδέρφια της και στο ακριβός από κάτω διαμέρισμα οι γονείς της. Έτσι αποφασίσαμε ομόφωνα να συζητήσουμε ότι ελεεινή ιστορία φαντασμάτων ξέρουμε διότι είχα ακούσει πολλές τον τελευταίο εκείνο καιρό και αφού φτάσαμε στο σημείο να κοιτάζουμε μην μας εκτοξευθεί κανένα κουρτινόξυλο από το πουθενά κυριολεκτικά γιατί δεν είχαν στο σπίτι (! ) προσπαθήσαμε να μην δώσουμε βάση και να που το κλασσικό ‘’ ναι, καλά ‘’ αλλά η φίλη μου είχε να μας διηγηθεί μια ιστορία ανεξήγητη για αυτήν. ‘’ Μια μέρα μεσημέρι ολομόναχη πολυκατοικία διάβαζα για το σχολειό. Βρισκόμουν στο σπίτι των γονιών μου όπου εν Ζώη κατοικούσε η (πολυαγαπημένη!) μου γιαγιά. Καθώς ξεσκιζόμουν στο διάβασμα παρέα με τον Ρούλι το σκυλί μας (τελικά δεν ήταν και τόσο μόνη στην πολυκατοικία) άκουσα σούρσιμο καρέκλας μέσα στο ίδιο το σπίτι και μάλιστα να έρχεται από την κουζίνα. Έντρομη αρπάζω τον Ρούλι και πάμε στην κουζίνα και τι να δω;;; Μια καρέκλα τραβηγμένη μπροστά από τον νεροχύτη όπως την έβαζε η γιαγιά μου!!! Αφού τσίριζα για κανένα πεντάλεπτο… Εεεε τι να κάνω πήγα τον σκύλο βόλτα. ‘’
Και τελείωσε την ιστορία της και μου είχε παγώσει το αίμα γιατί δεν μου λέει όποιος και όποιος ιστορία αλλά άνθρωπος που πατάει και με τα δύο του τα πόδια στην γη και μάλιστα σταθερά. Θέλοντας να ξεφύγω από την ψυχρολουσία που είχα μόλις νιώσει είπα να το διακωμωδήσω το γεγονός και την γιαγιά της, οποία ήταν απαίσιος άνθρωπος. Και άρχισα τα δικά μου ‘’ η βρωμιάρα κόβει βόλτες σπίτι, δεν της αρέσει το feng shui, είδε τα πιάτα και ήθελε να τα πλύνει, η σκατόγρια ήθελε να σε τρομάξει κτλ ώσπου αφού δεν σταμάταγα ακούω από την φίλη μου ένα σκάσε και να με κοιτάζει έντρομη… δεν είχε και πολύ ώρα όπου είχε πέσει ο γενικός μόνο στο σημείο που βρισκόμασταν! ‘’…εεεε την βρομόγρια! ‘’

Ο νεκρός παππάς

14-8-1985: ο πατέρας του νονού μου αποφασίζει να επισκεφτεί το χωριό του, στην Κόρινθο προς τιμήν μιας εκκλησίας, της Παναγίας καθώς ξημέρωνε και 15αύγουστος. Ξεκίνησε από την Αθήνα κατά τις 23.30 και γύρω στη 1 παρά έφτασε στον προορισμό του. Αποφάσισε, αφού είδε και κόσμο στην πλατεία πριν κατευθυνθεί για το πατρικό του να πάει να χαιρετίσει τους φίλους του. Παρκάρει το αμάξι λίγο πιο πέρα και πήγαινε προς την πλατεία... Ξαφνικά μπροστά του εμφανίζεται ο παππάς του χωριού με τον οποίο γνωρίζονται και προσωπικά-όπως είναι γνωστό στα χωριά όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους- και αρχίζουν να μιλάνε, να λένε τα νέα τους κλπ. Μετά από κανά 10λεπτο συζήτησης αποφασίζουν να πάει ο καθένας να πάει στον προορισμό του, έτσι ο παππάς πάει προς το σπίτι του, όπως είπε, και ο πατέρας πάει στην πλατεία. Μόλις φτάνει στην πλατεία και βρίσκει τους φίλους του άρχισαν να μιλάνε και να πίνουν από χαρά και για το καλωσόρισμα. Το επόμενο πρωί, στο καφενείο, ρώτησε ένας συγχωριανός τον πατέρα του νονού μου αν μιλούσε με τον αέρα πριν φτάσει στην πλατεία, διότι δεν υπήρχε κανένας τριγύρω-μάλιστα του έκαναν και πλάκα μαζί με τους υπόλοιπους ότι ο αέρας της πρωτεύουσας τον έχει τρελάνει και δεν στέκει καλά. Τότε τους αποκρίνεται σαστισμένος ότι μιλούσε με τον παππά... Σειρά τους να σαστίσουν και για 1 λεπτό κανείς τους δεν μιλούσε. Αφού βρήκε ένας το κουράγιο και μίλησε είπε: ''Στράτο, ο παππάς έχει πεθάνει εδώ και 15 μέρες, δεν γίνεται να τον είδες...'' Ο-ας τον πούμε νονός μου- τρελάθηκε και ορκιζόταν ότι δεν έκανε πλάκα και ήταν σίγουρος για αυτά που τους έλεγε και τους είπε να κόψουν εκείνοι την πλάκα... Δεν είπαν τίποτε άλλο παρά του ζήτησαν να τους ακολουθήσει στο νεκροταφείο. Εκεί διαπίστωσε ότι όντως ο παππάς είχε πεθάνει 1-8-1985... Έκτοτε ο νονός μου διακομίστηκε σε ψυχιατρική κλινική διότι ποτέ δεν μπόρεσε να πιστέψει ότι μιλούσε με ένα νεκρό....

Νεράιδες στο Αίγιο

Αυτή την ιστορία μου την έχει διηγηθεί ο παππούς μου και είχε συμβεί στον ίδιο.
Όταν ο παππούς μου ήταν νέος, είχε συγγενείς σ'ένα χωριό κοντά στο Αίγιο, τα Μελίσσια. Εκεί πήγαινε με τους γονείς του και περνούσε όλα του τα καλοκαίρια. Όμως σ'αυτό το χωριό κυκλοφορούσε φήμη για ύπαρξη νεραιδών... και καθώς το σπίτι που έμενε ήταν γύρω στα 10 λεπτά από την πλατεία του χωριού, όπως ήταν φυσικό, υπήρχε κάτι σαν ''άγραφος νόμος'' να μην κυκλοφορούν μόνοι τους μετά το σούρουπο... Ο παππούς ο Άγγελος, δεν ήταν από τους τύπους που πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες κλπ και έτσι ένα βράδυ καλοκαιριού ήταν στο καφενείο με τους φίλους και ντόπιους του χωριού. Μετά από αρκετό κρασί αποφάσισε να πάει σπίτι να κοιμηθεί. Η παρέα του όμως δεν τον άφηνε να φύγει και του έλεγαν ότι θα βρει νεράιδες στο δρόμο του καθώς για να πάει σπίτι του περνούσε από μία γέφυρα και κάτι σαν μικρό δασάκι, κομβικά σημεία για τις νεράιδες. Ο παππούς όμως αμετανόητος-θα πήγαινε σπίτι σε κάθε περίπτωση και έτσι λοιπόν πήγε να ξεκινήσει... Έξω από το καφενείο τον πιάνει ο ιδιοκτήτης του και του λέει τα εξής:''Αν θες να φύγεις να ξέρεις ότι θα συναντήσεις νεράιδες... για να μη σου κάνουν κακό όμως αμέσως μετά το δασάκι και κατά τη διάρκεια που θα περνάς τη γέφυρα να έχεις αναμμένο τσιγάρο ούτως ώστε να μη σε πειράξουν''. Και ο παππούς ξεκινάει για το σπίτι του... πράγματι μόλις βγήκε από το δασάκι και πριν περάσει τη γέφυρα άναψε ένα τσιγάρο και προχώρησε. Ξαφνικά ακούει πίσω του πετροβολητό! Σα να είναι 20 άτομα και να πετάνε πέτρες! Όταν τον πέτυχε μια στην πλάτη, δε γύρισε να κοιτάξει απλά άρχισε να τρέχει... Το επόμενο πρωί τα διηγήθηκε όλα στους θείους του και τους έδειξε και το σημάδι από την πέτρα στην πλάτη του το οποίο ήταν ακόμα εμφανές. Οι θείοι του δεν σοκαρίστηκαν-αντίθετα το εξέλαβαν σαν κάτι φυσιολογικό! Τότε ο θείος ρωτάει τον παππού αν κρατούσε τσιγάρο και του απάντησε θετικά, και του δημιουργήθηκε μια απορία... τι θα γινόταν αν δεν κρατούσε! Ρώτησε το θείο του αυτό, όμως αρνήθηκε να του απαντήσει...

5/5/11

Ο Διάβολος και το Ουίζα


Ιανουάριος 1949. Στην περιοχή του Mont Rainier, στο Mairyland, ζεί μια οικογένεια που απαρτίζεται από τον πατέρα, την μητέρα, τη γιαγιά, το νεαρό γιο τους, και μια θεία, η οποία, αν και δε μένει ακριβώς εκεί, περνά πολύ καιρό από τη ζωή της στο σπίτι αυτό, μιας και διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με όλους και κυρίως με τον ανιψιό της. Η θεία αυτοαποκαλείται μέντιουμ και περνά την ώρα της "παίζοντας" Ουίζα, και μυώντας και τον ανιψιό της σ' αυτήν την πρακτική. Η Ουίζα είναι μια θεωρητικά απλή αλλά ουσιαστικά πολύ επικίνδυνη πρακτική που επιτρέπει μέσω ενός πλακέ χαρτονιού ή ξύλου, όπου βρίσκονται τα γράμματα της αλφαβήτου καθώς και κάποια άλλα σύμβολα, να έρθεις σε επαφή με τον άυλο κόσμο των νεκρών. Στην Παλαιά μάλιστα Διαθήκη, η πρακτική αυτή τιμωρούνταν με θάνατο διότι επέτρεπε την επίκληση και τον ερχομό ενός δαίμονα στον κόσμο μας.

Κατά τη διάρκεια αυτών των "παιχνιδιών", παράξενα πράγματα άρχισαν να εκδηλώνονται στο σπίτι, όπως θόρυβοι που δεν υπήρχε λόγος να υπάρχουν, γδαρσίματα στους τοίχους... Έπειτα, οι θόρυβοι έγιναν πιο έντονοι κι' επίμονοι, συνεχίζονταν μάλιστα και κατά τη διάρκεια ατέλειωτων βραδιών. Αντικείμενα άρχισαν να μετακινούνται μόνα τους, φρούτα εκσφενδονίζονταν από τη μια άκρη του δωματίου στην άλλη, το τραπέζι στριφογύριζε... Στο δωμάτιο του παιδιού τα πρωινά διαπίστωναν έντρομοι ίχνη άγριων γραντζουνιών στο στρώμα του.

Στις 26 Ιανουαρίου, η θεία πεθαίνει. Ο νεαρός που ήταν δεμένος μαζί της δεν μπορεί να το ξεπεράσει και ψάχνοντας για κάποια διέξοδο, στρέφεται προς την Ουίζα, με την ελπίδα να έρθει σε επαφή μαζί της.

Αρχίζει να αλλάζει. Κλείνεται στον εαυτό του, ενώ οι νύχτες του στοιχειώνονται από εφιάλτες. Η οικογένεια δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει, η κατάσταση έχει ξεφύγει από οποιοδήποτε όριο. Θα στραφούν προς την Εκκλησία ελπίζοντας να βρουν εκεί μια απάντηση. Εκεί θα τους υποδεχθεί ο πάτερ Schuss.

Ο ιερέας γνωρίζει πολύ καλά τον δόκτωρα Rhein, γιατρό παραψυχολόγο. Σε μια αλληλογραφία που αντάλλαξαν διαβάζουμε: " Τη νύχτα της 17ης προς 18ης Φεβρουαρίου, πήρα το παιδί μαζί μου για τη νύχτα, για να διαπιστώσω από μόνος μου τα φαινόμενα που μου είχαν αναφέρει. Το παιδί αποκοιμήθηκε σε μια πολυθρόνα, κι 'έπειτα από λίγο γλίστρησε σιγά-σιγά κι' ακούμπησε στο πάτωμα. Το πήρα και το έβαλα στο κρεβάτι, το οποίο άρχισε να δονείται, το στρώμα βρέθηκε στο πάτωμα, και γλίστρησε κυριολεκτικά κάτω από το κρεβάτι..."

Πήγαν το παιδί σε ψυχιατρική κλινική υπό την επίβλεψη του δόκτωρα Mablerose, έκλεισαν τρία ραντεβού για να το εξετάσουν, πήγαν στα δύο, όχι όμως και στο τρίτο, από φόβο μην το κλείσουν μέσα, μιας και την εποχή εκείνη, το να σε κλείσουν σε ψυχιατρικό άσυλο ήταν αντίστοιχο με το να σε κλείσουν σε φυλακή καταδίκων.

Ο ιερέας θα τους προτείνει τη δική του εξήγηση: το παιδί πρέπει να είναι δαιμονισμένο. Θα πάρει την οικογένεια και θα πάνε στην εκκλησία Saint James, όπου τους περιμένει ο νεαρός πάτερ A. Hugues. Όταν ο ιερέας συναντάται με το παιδί, το παιδί εκστομίζει ακατονόμαστες βρισιές, το τηλέφωνο του ιερέα στο γραφείο του αρχίζει να κινείται από μόνο του, στο δωμάτιο πέφτει απότομα η θερμοκρασία σε σημείο ψύχους. Τρομοκρατημένος, ο ιερέας συμπεραίνει πως πρόκειται πράγματι περί δαιμονισμού που επιβάλει εξορκισμό. Όμως δεν τηρούνται όλες οι προϋποθέσεις που έχει θεσπίσει η Εκκλησία για να πραγματοποιηθεί ο εξορκισμός, και πέρα απ' αυτό, ο ιερέας είναι νέος, χωρίς πείρα στους εξορκισμούς...

Ωστόσο, ο πάτερ Hugues θα κάνει όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες για τον εξορκισμό ενώ θα οδηγήσει το παιδί στο νοσοκομείο της Georgetown όπου θα λάβει χώρα ο εξορκισμός. Όλα είναι έτοιμα.

Το παιδί, δεμένο σφιχτά στο κρεβάτι με δερμάτινα λουριά, χτυπιέται ξέφρενο προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο πάτερ Hugues ξεκινά τον εξορκισμό... Όσο η διαδικασία προχωρά, τόσο πιο βίαιο γίνεται το παιδί, εκστομίζοντας ακατάπαυστα αισχρολογίες και βλασφημίες. Ο ιερέας δεν αφήνει τον εαυτό του να παρασυρθεί από αυτά που ακούει και συνεχίζει τον εξορκισμό, αλλά σε κάποια στιγμή χαλάρωσης, το παιδί καταφέρνει να βγάλει ένα από τα λουριά, βγάζει από το κρεβάτι μια σούστα και σκίζει μ' αυτή το χέρι του ιερέα, από τον ώμο ως τον καρπό. Μετά από αυτή την πρώτη προσπάθεια εξορκισμού, ο ιερέας καταλαβαίνει ότι έχει να κάνει με τον ίδιο το Διάβολο. Παραδέχεται ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα και σταματά. Μόλις περνά η κρίση, το παιδί επιστρέφει με τους γονείς του στο σπίτι.

Την άλλη μέρα το πρωί, η λέξη "Louis" εμφανίστηκε στο στήθος του, χαραγμένη στο δέρμα με νύχια ή κάποιο άλλο αιχμηρό αντικείμενο. Οι γονείς κοντεύουν να τρελαθούν και, καθώς οι ίδιοι κατάγονται από την πόλη Saint Louis, πηγαίνουν στο σπίτι του θείου του παιδιού, ο οποίος μένει σ' αυτήν την πόλη. Παρά αυτή τους τη μετακίνηση, τίποτα δεν αλλάζει. Τα φαινόμενα εξακολουθούν να επιμένουν. Η κόρη αυτού του θείου, πηγαίνει στην εκκλησία του Αγίου Francois Xavier για να μιλήσει στους ιερείς για εκείνα που είδε να συμβαίνουν στο σπίτι της. Εκεί θα μιλήσει στον πατέρα Bishop, ο οποίος, συνοδευόμενος από το πατέρα Bowdern πηγαίνουν στο σπίτι να συναντήσουν τους δυστυχείς γονείς. Μόλις το παιδί τους βλέπει αρχίζει να κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις, βρίζει και δείχνει να αηδιάζει στην όψη και μόνο των ιερέων αλλά και κάθε θρησκευτικού συμβόλου που φέρουν πάνω τους.

Καλωσόρισμα

Γεια σε όλους τους phantasmagorikoύς! Σε αυτό το blog ασχολούμαστε με μεταφυσικά και spooky γεγονότα και ιστορίες... Θα σας παραθέτουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γεγονότα που έχουν συμβεί σε μας και σε φίλους μας και περιμένουμε τα δικά σας σχόλια και -γιατί όχι- τις δικές σας ιστορίες!