14-8-1985: ο πατέρας του νονού μου αποφασίζει να επισκεφτεί το χωριό του, στην Κόρινθο προς τιμήν μιας εκκλησίας, της Παναγίας καθώς ξημέρωνε και 15αύγουστος. Ξεκίνησε από την Αθήνα κατά τις 23.30 και γύρω στη 1 παρά έφτασε στον προορισμό του. Αποφάσισε, αφού είδε και κόσμο στην πλατεία πριν κατευθυνθεί για το πατρικό του να πάει να χαιρετίσει τους φίλους του. Παρκάρει το αμάξι λίγο πιο πέρα και πήγαινε προς την πλατεία... Ξαφνικά μπροστά του εμφανίζεται ο παππάς του χωριού με τον οποίο γνωρίζονται και προσωπικά-όπως είναι γνωστό στα χωριά όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους- και αρχίζουν να μιλάνε, να λένε τα νέα τους κλπ. Μετά από κανά 10λεπτο συζήτησης αποφασίζουν να πάει ο καθένας να πάει στον προορισμό του, έτσι ο παππάς πάει προς το σπίτι του, όπως είπε, και ο πατέρας πάει στην πλατεία. Μόλις φτάνει στην πλατεία και βρίσκει τους φίλους του άρχισαν να μιλάνε και να πίνουν από χαρά και για το καλωσόρισμα. Το επόμενο πρωί, στο καφενείο, ρώτησε ένας συγχωριανός τον πατέρα του νονού μου αν μιλούσε με τον αέρα πριν φτάσει στην πλατεία, διότι δεν υπήρχε κανένας τριγύρω-μάλιστα του έκαναν και πλάκα μαζί με τους υπόλοιπους ότι ο αέρας της πρωτεύουσας τον έχει τρελάνει και δεν στέκει καλά. Τότε τους αποκρίνεται σαστισμένος ότι μιλούσε με τον παππά... Σειρά τους να σαστίσουν και για 1 λεπτό κανείς τους δεν μιλούσε. Αφού βρήκε ένας το κουράγιο και μίλησε είπε: ''Στράτο, ο παππάς έχει πεθάνει εδώ και 15 μέρες, δεν γίνεται να τον είδες...'' Ο-ας τον πούμε νονός μου- τρελάθηκε και ορκιζόταν ότι δεν έκανε πλάκα και ήταν σίγουρος για αυτά που τους έλεγε και τους είπε να κόψουν εκείνοι την πλάκα... Δεν είπαν τίποτε άλλο παρά του ζήτησαν να τους ακολουθήσει στο νεκροταφείο. Εκεί διαπίστωσε ότι όντως ο παππάς είχε πεθάνει 1-8-1985... Έκτοτε ο νονός μου διακομίστηκε σε ψυχιατρική κλινική διότι ποτέ δεν μπόρεσε να πιστέψει ότι μιλούσε με ένα νεκρό....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου