Όταν δεν σε συμπαθεί η γιαγιά σου....

Ευχαριστούμε την αναγνώστρια μας ioulia_mix_mix για την ιστορία που μας παραθέτει:

Όλοι μας θα έχουμε συζητήσει με φίλους μας ιστορίες οι οποίες μπορούν να μας ανατριχιάζουν. Για έναν περίεργο λόγο όσο και να φοβόμαστε προσεγγίζουμε μεταφυσικά θέματα όταν νυχτώνει και αντίστοιχα σε περιβάλλον που να σε προκαλεί να το συζητήσεις. Αυτό όμως που σε εξιτάρει είναι ότι όχι μόνο θα τρομάξεις τους τριγυρίσουν αλλά πόσο θα αγγίξεις τα όρια των δικών σου φόβων, που δεν αποκλείεται να γεννηθούνε εκείνη την στιγμή.

Έτσι θα σας διηγηθώ την μεταφυσική μου εμπειρία ή για εσάς την πλάνη του μυαλό σε συνάρτηση της σύμπτωση.

Αυτό το καλοκαίρι που μας πέρασε, στην πόλη της Αθήνας, μια πολύ ζεστή νύχτα όπου από την ζεστή δεν σε νοιάζει να πνιγεί ο κόσμος στο φρέον βρισκόμουνα με μια πολύ καλή μου φίλη και τον αδελφό της στο σαλόνι του σπιτιού της μπροστά από την σβηστή τηλεόραση και απέναντι από το αναμμένο σωτήριο κλιματιστικό. Στο σπίτι αυτό έμενε αυτή και τα αλλά 2 αδέρφια της και στο ακριβός από κάτω διαμέρισμα οι γονείς της. Έτσι αποφασίσαμε ομόφωνα να συζητήσουμε ότι ελεεινή ιστορία φαντασμάτων ξέρουμε διότι είχα ακούσει πολλές τον τελευταίο εκείνο καιρό και αφού φτάσαμε στο σημείο να κοιτάζουμε μην μας εκτοξευθεί κανένα κουρτινόξυλο από το πουθενά κυριολεκτικά γιατί δεν είχαν στο σπίτι (! ) προσπαθήσαμε να μην δώσουμε βάση και να που το κλασσικό ‘’ ναι, καλά ‘’ αλλά η φίλη μου είχε να μας διηγηθεί μια ιστορία ανεξήγητη για αυτήν. ‘’ Μια μέρα μεσημέρι ολομόναχη πολυκατοικία διάβαζα για το σχολειό. Βρισκόμουν στο σπίτι των γονιών μου όπου εν Ζώη κατοικούσε η (πολυαγαπημένη!) μου γιαγιά. Καθώς ξεσκιζόμουν στο διάβασμα παρέα με τον Ρούλι το σκυλί μας (τελικά δεν ήταν και τόσο μόνη στην πολυκατοικία) άκουσα σούρσιμο καρέκλας μέσα στο ίδιο το σπίτι και μάλιστα να έρχεται από την κουζίνα. Έντρομη αρπάζω τον Ρούλι και πάμε στην κουζίνα και τι να δω;;; Μια καρέκλα τραβηγμένη μπροστά από τον νεροχύτη όπως την έβαζε η γιαγιά μου!!! Αφού τσίριζα για κανένα πεντάλεπτο… Εεεε τι να κάνω πήγα τον σκύλο βόλτα. ‘’

Και τελείωσε την ιστορία της και μου είχε παγώσει το αίμα γιατί δεν μου λέει όποιος και όποιος ιστορία αλλά άνθρωπος που πατάει και με τα δύο του τα πόδια στην γη και μάλιστα σταθερά. Θέλοντας να ξεφύγω από την ψυχρολουσία που είχα μόλις νιώσει είπα να το διακωμωδήσω το γεγονός και την γιαγιά της, οποία ήταν απαίσιος άνθρωπος. Και άρχισα τα δικά μου ‘’ η βρωμιάρα κόβει βόλτες σπίτι, δεν της αρέσει το feng shui, είδε τα πιάτα και ήθελε να τα πλύνει, η σκατόγρια ήθελε να σε τρομάξει κτλ ώσπου αφού δεν σταμάταγα ακούω από την φίλη μου ένα σκάσε και να με κοιτάζει έντρομη… δεν είχε και πολύ ώρα όπου είχε πέσει ο γενικός μόνο στο σημείο που βρισκόμασταν! ‘’…εεεε την βρομόγρια! ‘’